zondag 25 april 2010

Diplazium pycnocarpon


Enige jaren terug kwam ik in het bezit van een paar rizomen van Diplazium pycnocarpon afkomstig uit Noord Amerika. Als beschreven vers gekaapt uit een bos ergens in Ontario. De nieuwe varensoort heb ik direct opgepot, natgehouden en vervolgens gebeurde er weinig. Na een aantal weken ben ik eens  verder gaan zoeken naar de verzorgingscondities van deze varen. Toen las ik dat het "oogsten" van rizomen uit het wild bijzonder weinig kans maken om tot groei te komen. De echt levenskrachtige rizomen zijn namelijk bijzonder dik en zitten diep onder de grond.  Het is het vergelijken met de rizomen van de adelaarsvaren, weinig kans om een uit het wild meegenomen stukje tot wasdom te kunnen brengen.
Na een aantal weken kwam er toch een kleine eerste minikrul. Al snel bleek het niet meer dan een soort stuiptrekking. De veer verschrompelde, de vooruitzichten voor verdere groei leken hopeloos.
In ieder geval verloor deze varen mijn belangstelling.
Diezelfde zomer, 2008 heb ik het potje met restanten meegnomen naar het varenbos. Daar heb ik de restanten van een schijnbaar levenloze rizoom op een nattere plek ingegraven.
En zoals dat bij mij kan gaan, hele plant vergeten. Vergeten van het bestaan, vergeten van de plek van "aanplant".
Dan valt me in de zomer van 2009 tussen een Dryopteris groep een andere varensoort op, in eerste instantie lijkt het te gaan om de veer van een gewone eikvaren en daar houdt ik dan maar op.
In de herfst van 2009 zijn er op dezelfde plek wat meer veren bij gegroeid en bij nader inzien weet ik dan in ieder geval zeker dat het niet om de gewone eikvaren gaat. Het is wat anders, maar wat??
En dan gaat me een licht op. Er moet een wonder zijn geschied. Zou het Diplazium pycnocarpon kunnen zijn.
Eerst ongeloof, dan bevestiging, foto's en beschrijvingen op internet en in boeken duiden er duidelijk op dat
de doodgewaande rizoom toch levenvatbaar is geworden.
Diplazium pycnocarpon is een bladverliezende varensoort, ik hoop hem begin mei weer terug te zien.

woensdag 14 april 2010

Uitlopende varenkrullen, St. Clement, Frankrijk

Het is weer tijd dat de varens langzamerhand uit gaan lopen.
Elk jaar is het weer een opwindend geheel om de diverse varensoorten te zien ontkrullen.
Deze geweldig mooie varenvaas "Vase fougere"  is gemaakt bij pottenbakkerij St. Clement in de buurt van Luneville in Frankrijk.  Hier wordt op een prachtige wijze het ontkrullen van een varenveer uitgebeeld in de toen trendy art nouveau stijl. De vaas is gemaakt omstreeks 1920/1930.

donderdag 8 april 2010

Corsicaanse schapenkaas met smaak


Corsica, een eiland met toch wel heel verschillende en bijzondere varensoorten.

Had ik gedacht een keer naar Corsica af te zullen reizen, voor kaas is dat niet meer nodig.
Vandaag verraste een collega mij met dit prachtige maar vooral ook heerlijke schapenkaasje uit Corsica.
Het is voorzien van een varenveer van Polystichum setiferum.

Helemaal bijzonder is het feit dat dit heerlijke schapenkaasje, naar nu blijkt, ook in Nederland te verkrijgen is.
Notabene "vlak bij mij om de hoek"!
"Je bent er zo, op de fiets" hoor ik mijn collega al tegen mij zeggen.
De route leidt naar Santpoort , fiets tegen de gevel van fromagerie (kaaswinkel) Amuse. Op http://www.lamuse.nl/ kun je een kijkje nemen wat deze kaaswinkel nog meer voor heerlijke verrassingen herbergt. De moeite van een bezoek waard als je dol bent op kaas én varens.

maandag 5 april 2010

Voorjaar 2010, De eerste varenkrullen

Dryopteris celsa
Het is EEN VOOR lust Het OM in Het Oog Kasje De Eerste varentjes Weer Uit te Zien Lopen. Hier de
varenkrullen van Dryopteris Celsa.


Gymnocarpium fedschenkoanum

Dennstaedtia punctiloba

Asplenium scolopendrium "Crispum groep"

Cystopteris sudetica

MAAR OOK Buiten Het Kasje is De Eerste lentegroei waarneembaar. De Eerste hier uitlopers van Adiantum venustum en Polystichum andersonii
Polystichum andersonii