Het bos wordt verder aangekleed

Ze staan weer klaar, zakken vol versiering..............

De komende tijd zal er weer flink wat tijd aan bosbeplanting besteed worden. Heel wat nieuwe varensoorten zullen een plek in het bos gaan krijgen, maar ook een aantal volwassen, bijna niet te tillen, grote jongens gaan voor verdere uitbreiding van de onderbeplanting zorgen.

Voor wie nog wat leuke bijzondere planten op de kop wil tikken heb ik de volgende tip: Ga eens kijken in De Hortus Botanicus van de Vrije Universiteit, Van de Boeckhorststraat 8, 1081 BT Amsterdam. Deze Hortus is in 1967 opgezet ten behoeve van onderwijs en onderzoek, met name voor de faculteit Biologie. De tuin is gelegen achter het Academisch Ziekenhuis van de VU en beslaat een oppervlakte van circa 1 ha. met ongeveer 1000 m2 aan kassen.

Echter deze Hortus wordt met sluiting bedreigd, geldgebrek zal de hoofdoorzaak wel zijn, dus is het goed dat u daar eens een kijkje gaat nemen. Het is een werkelijk prachtig complex aan tuinen met een zeer gevarieerde beplanting, meerdere kassen met (sub)tropische gewassen en een leuke bescheiden koffiehoek. Buiten staan vele planten, w.o. varens opgepot en in kistjes klaar om van eigenaar te verwisselen voor een zeer redelijke prijs.

Ook kunt U, na onderkenning dat verlies van deze prachtige tuin voor nu, straks en in de toekomst meer dan jammer zou zijn, een notitie ter aanbeveling voor behoud maken in een daarvoor speciaal schrift. Alle beetjes helpen!

Varens die zich ontkrullen

Dit jaar zijn de varens er vroeg bij.

De warme dagen rond de Pasen en de dagen erna hebben daar een buitengewone bijdrage aan geleverd.

Vrijwel alle varensoorten zijn zich aan het ontrollen, elk jaar weer een spectaculaire gebeurtenis. Ik sta dan ook al vroeg op om voor mijn werk even een rondje in de tuin te maken.

Ook aan het eind van de dag wordt er eerst een rondje gemaakt vóór het eten.

Per dagdeel is er duidelijk verschil waarneembaar.

Matteuccia orientalis bijvoorbeeld "groeit"per dag 10 tot 15 centimeter, de meer bekende Matteucia struthiopteris (de struisvaren) schiet de grond uit. Diverse polystichumsoorten ontrollen zich voorzichtig, maar zeker in al hun grijszilveren pracht.

Dryopteris laat zich heel verschillend zien, vaak met dikke donkerbruine schubben, maar er zijn ook soorten waarvan de schubben zwart zijn.

Ook de muurvarentjes doen mee: Asplenium scolopendrium ofwel de tongvaren, Asplenium trichomanes, steenbreekvaren en Cystopteris fragilis, de blaasvaren.

Uitlopende varens zijn uiterst kwetsbaar.

Om het proces van uitlopen goed te ondersteunen sproei/benevel ik alle varens in mijn tuin elke avond lichtjes.

Een regenbuitje op zijn tijd kan zeker geen kwaad.

Fougeres

Als regelmatig bezoeker van mijn blog zul je inmiddels weten dat niet alleen

in de Victoriaanse tijd afbeeldingen van varens ter decoratie werden gebruikt.

Ook anno 2009 blijkt de varen als afbeelding zeer in trek getuige deze prachtige gedecoreerde

luiken en andere pui versiering op de gevel van een huis zomaar ergens in een straatje in een dorpje in de Correze, Frankrijk.

Als je toevallig van de zomer daar toch in de buurt bent, ga er dan eens kijken, het dorpje heet Cornac. Zoals de foto laat zien is er gebruik gemaakt van echt varenblad als sjabloon en heeft een verfspuitbus zijn werk goed gedaan.

Zou de dorpsmid er aan te pas gekomen zijn om deze deurplaat uit te snijden? In ieder geval geeft de eigenaar van dit huis duidelijk te kennen de varen een warm hart toe te dragen.

Lente, nieuw varenleven

De afgelopen winter heb ik me bezig gehouden met de vermeerdering van varens.

Op de eerste plaats heb ik "zaailingen" verzameld, spontane zaailingen temidden

van bos en tuin.

Een aantal heb ik in februari uit Frankrijk meegenomen, ze stonden daar waar ik een muurtje wilde maken, en opgepot. Mogelijk gaat het om Dryopteris, deze varensoort vermeerdert zich heel gemakkelijk uit sporen.

Andere zaailingen heb ik uit beplante bloempotten gehaald, het gaat ook hier om spontane vermeerdering. De varentjes zijn opgepot en deze hebben afgelopen winter in het kasje een rustperiode doorgemaakt. Welke varens hier uiteindelijk uit zullen groeien valt nog niet te zien,

Een varen valt vaak pas echt goed te determineren als deze zelf sporen gaat vormen.

Het leuke is dat er nu door de wat warmere dagen leven begint te komen in de plantjes, de eerste nieuwe krullen zijn zich aan het vormen.

Van Polystichum set. Nantes en Polystichum set. diviliosum heb ik veren afgelegd. De broedbollen zijn aan het uitlopen. En van een oudere Asplenium scolopendrium "Crispum" heb ik zg. broedbollen op kunnen kweken. Het zijn inmiddeld al kleine varentjes.

Als laatste heb ik me bezig gehouden met het zaaien van sporen. Op de foto hierboven het resultaat na maanden van Athyrium f.f. Fieldiae. Een kwetsbaar resultaat, het bakje heb ik weer gesloten. Maar binnen een maand zal er verspeend kunnen worden.

Fijne Paasdagen

In het christendom is Pasen het belangrijkste liturgische feest. Tijdens het paasfeest vieren christenen de verrijzenis, of opstanding, uit de dood van Jezus Christus.
De oorsprong van het christelijke Pasen ligt in de Joodse traditie: de Pesach.
De Pesach is ook wel bekend als het lentefeest, het vrijheidsfeest of het matzefeest.

Het is een van de belangrijkere feesten in het Jodendom. De christelijke naam van Pesach is Pascha en dit is weer de Hebreeuwse naam voor het christelijke Paasfeest.
Zowel de Pesach als het vroegere lentefeest liggen ten oorsprong aan Pasen.
In de Joodse traditie wordt tijdens de Pesach een ei hardgekookt of gebraden.
Deze wordt op een schotel neergelegd, samen met de botjes van een lam, als symbool voor het offer dat de Joden de avond voor de uittocht brachten. Op sederavond, de avond voor het acht dagen durende Pesachfeest, wordt deze schotel genuttigd.

Een ei is een symbool voor vruchtbaarheid en daarom een symbool van de lente. Want in de lente wordt de natuur opnieuw bevrucht en begint alles weer te groeien en te bloeien.Ook in polen wordt het ei als vruchtbaarheidssymbool gebruikt tijdens lentefeesten en –rituelen. De eieren worden daar beschilderd (dit heet Pisanki) en tijdens het paasontbijt tikt iedereen met elke aanwezige een eitje om vervolgens een wens voor die ander uit te spreken.

In de Victoriaanse tijd was het gebruikelijk om elkaar met Pasen een kaart te suren.
Hierboven zie je een prachtig voorbeeld uitgevoerd met varenblad, witbloeiende heide
en groot hoefblad.