Na zes maanden van droogte is er twee weken geleden eindelijk weer regen van betekenis gevallen. Vrienden zijn net terug uit Frankrijk, ze hebben een kijkje genomen in het varenbos en hebben, om mijn ongerustheid weg te nemen, wat foto's gemaakt. Dryopterissoorten lijken tegen een relatief lange droogte periode goed bestand getuige deze foto.
Aan de bosrand staan de wat meer kwetsbare soorten aangeplant. Het blijkt al jarenlang dé plek waar de bodem gedurende langere tijd vocht vasthoudt. Ook hier lijkt de aangeplante varenpopulatie zich goed te hebben gehandhaafd. Voor de bladverliezende varens zoals cystopteris- en athyriumsoorten is dit niet meer te zien.
Aan dezelfde, normaliter wat vochtiger bosrand, staan ook een aantal Blechnumsoorten. Het is een feest te zien hoe goed ze zich staande hebben weten te houden.
Wat dieper het bos in geeft een heel ander beeld. Van groeiende uitbundigheid is er geen sprake.
De droogte heeft hier zijn sporen nagelaten.
Dryopteris affinis subsp. borreri "Polydactila Dadds" maakt zich op voor de winter.
Mollen, boomwortels, droogte, herten - en konijnen vraat, muizen, je kan het zo gek niet bedenken. De meeste varens in het bos lijken dit alles goed te hebben of te kunnen doorstaan. Het jaar 2009 wordt voor mij dan ook een "Een opleidingsjaar" van ervaringen opdoen met de elementen. Het is een (er)varen-jaar om nooit te vergeten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten