Wat speurwerk op het internet naar natuurlijke standplaatsen van cactussen en cheilanthes, levert zeker overeenkomsten op, al zijn er plekken waar het beslist te bar is voor de laatste.
Daar is het succulent-zijn een must om te kunnen overleven. Waar de cheilanthes het redt, kunnen de cactussen dat ook wel, maar omgekeerd zeker niet; zij zijn meer gespecialiseerd in het overleven gedurende droge periodes. Sommige kunnen wel twee jaar zonder water overleven. Ik vrees dat cheilanthes dat niet lukt. Al zijn er wel plekken waar je jezelf afvraagt hoe het mogelijk is dat het varentje het volhoudt ..
Dit zijn toch plaatsen die voor een cactus niet uitzonderlijk zijn. Ik mag aannemen dat de beschikbaarheid van watertoevoer hier van doorslaggevende betekenis zal zijn.
Al schrijvend bedenk ik mij dat je er op enig moment (in de zomer) genoegen mee zult moeten nemen dat cheilanthes gewoon “verdord”omdat dat de gewone natuurlijke gang van zaken is en daarna weer terug komt als de omstandigheden weer optimaler zijn. Dat ben je als cactusliefhebber over het algemeen niet gewend van je planten.
Nu in eind december staan alleen C.tomentosa en C. feeii Asplenium er nog goed bij. Anderen zijn opgekruld.
Tijdens de eerste vorstperiode, begin januari 2009, is de temperatuur gedaald tot -5. Alleen de Asplenium forenziense staat er wat mij betreft nog “goed” bij.
Speciaal voor het publiceren van dit stukje heb ik nog wat extra foto’s toegevoegd van de varentjes. Als de temperatuur in de kas boven de 10 graden gaat komen wil ik voorzichtig met watergift beginnen en verwacht dan dat ze zich weer zullen herstellen van kou en droogte door ontrollen en nieuwe groei.
Han
Geen opmerkingen:
Een reactie posten