Hoe mooi het stuk bos ook uitgroeide tot een varenbos, het bleek al snel dat het voor belangstellenden erg onduidelijk was waar je wel en niet mocht lopen. Dat gaf aanleiding tot het maken van een afweging tot het afperken van aangeplante groepen. Spelenderwijs onstonden in de zichtlijnen "paden". Het was een leuk gezicht, en uiteindelijk besloot ik de perken aan elkaar te koppelen middels een "route" of pad, de randen van de paden afgezet met takken. Daar waar het bos wat scherper omhoog liep was het handig om wat traptreden te leggen. Het materiaal daarvoor kon ik uit eigen bos halen en oogsten. Hier en daar moest er toch meer licht en lucht komen, dus wat werd er wat hout uitgedund. De stammen en takken deden uitstekend dienst.
En in de loop van de tijd "groeiden" de paden, onstonden de traptreden en werd de takkenwal hoger en hoger. Het is zomer 2008.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten